To animacja lalkowa „Pamiętniki Tatusia Muminka”.
Polska koprodukcja na podstawie ukochanych książek Tove Jansson. Sentymentalna gratka dla nieco starszych i coś całkowicie odmiennego dla młodych widzów, którzy mogą poznać Muminki na nowo.
„Pamiętniki Tatusia Muminka”
Kategoria wiekowa: 5+
Reżyseria: Ira Carpelan
Kraj i rok produkcji: Finlandia/Polska 2021
Czas trwania: 74 min
Wersja językowa: dubbing
W odległej krainie leży Dolina Muminków, urzekające, przyprawiające o zdumienie miejsce pełne tajemnic. Spokojne wieczory sprzyjają snuciu niebywałych opowieści z przeszłości, a Tatuś Muminka ma ich całkiem sporo. On też był kiedyś małym Muminkiem i nie uwierzycie, co wtedy robił!
Latający statek, bal u króla, morskie przeprawy… Czy Tatuś Muminka spełnił marzenia i został w młodości prawdziwym łowcą przygód? Samotne wędrówki, tajemnicza Buka i podwodny świat to dopiero początek historii! Młody Tatuś Muminka zabiera nas w swoje pełne przygód dzieciństwo, odkrywa nowe, niezwykłe krainy, a po drodze spotyka wspaniałych, dobrze nam znanych przyjaciół. Czy to na pewno ten sam spokojny i poważny Tatuś Muminka?
Mama Gorylica brzmi absurdalnie? Doskonale, bo przecież jak głosi tegoroczne hasło Nocy Bibliotek – „Absurd nie czytać”!
„Moja mama Gorylica” (2021, reż. Linda Hambäck, Szwecja, Norwegia, Dania) to animowana adaptacja znanej w Polsce książki Fridy Nilsson. Film o miłości, inności, empatii i trosce o słabszych.
Historia opowiada o małej Jonnie mieszkającej w domu dziecka, którą pewnego dnia adoptuje gorylica. Jonna początkowo obawia się dziwnej, nietypowej mamy, ale szybko odkrywa, że łączy ich wielka więź. Tymczasem inne dzieci chcą bohaterkę uratować, a w sprawę mieszają się też lokalne władze, które mają własne plany dotyczące domu dziecka.
Film familijny dla dzieci 5+.
Na otwarcie Nocy Bibliotek w tym roku czytamy wiersz Wisławy Szymborskiej Nieczytanie.
Nieczytanie
Do dzieła Prousta
nie dodają w księgarni pilota,
nie można się przełączyć
na mecz piłki nożnej
albo na kwiz, gdzie do wygrania volvo.
Żyjemy dłużej,
albo mniej dokładnie
i krótszymi zdaniami.
Podróżujemy szybciej, częściej, dalej,
choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy.
Tu ja z jakimś facetem.
Tam chyba mój eks.
Tu wszyscy na golasa,
więc gdzieś pewnie na plaży.
Siedem tomów – litości.
Nie dałoby się tego streścić, skrócić,
Albo najlepiej pokazać w obrazkach.
Szedł kiedyś serial pt. Lalka,
ale bratowa mówi, że kogoś innego na P.
zresztą, nawiasem mówiąc, kto to taki.
Podobno pisał w łóżku całymi latami.
Kartka za kartką,
z ograniczoną prędkością.
A my na piątym biegu
i – odpukać – zdrowi.
